Reflectie: Studententijd: Weer wat nieuws

Inleiding

Als je aan de werkende mensen vraagt wat is de mooiste tijd van je leven, zeggen de meeste je studententijd. Het is een tijd waarin iedereen zichzelf kan ontwikkelen tot de persoon die hij of zij wil worden. Alle studenten doen dit op andere manieren, sommige focussen hun op hun studie en willen een snelle start aan hun carrière als ze eenmaal afgestudeerd zijn. Sommige nemen een tussenjaar en kiesen om veel te werken om hun dromen waar te maken door de hele wereld te leren kennen door middel van een rondreis. En andere kiezen voor een studentenvereniging. Het is een lastige keuze om te maken en in theorie zou een alle kunnen doen maar dat neem veel tijd in. In deze blog ga ik mijn weg door studententijd, en voornamelijk het studentenleven, bespreken en mijn gedachtegang uitleggen om hopelijk helderheid te bieden.

Voorverhaal

Van al deze keuzes heb ik een mix van twee keuzes genomen als we kijken naar de vorige opties. Nadat ik mijn havo had afgerond was ik niet klaar om een studie te kiezen, ik wist nog niet waar mijn passie lag en ik wist nog niet eens op welk niveau ik een studie wou doen. Daarom heb ik destijds de keuze gemaakt om vwo te doen. Vwo ging mij redelijk soepel af. De meeste vakken waren makkelijk op te pakken behalve Duits. Ik had als havo'er ge\en Duits gehad sinds het

derde wat door mijn jaar dat ik was blijven zitten alweer 3 jaar geleden was. Nadat de maanden voorbij waren gevlogen zat ik alweer 3 maanden op vwo en voelde ik toch steeds meer dat ik klaar was met middelbare school. Nu mijn vrienden allemaal op een studie zaten en het hadden over vrijheid merkte ik dat ik nogsteeds in dezelfde sleur zat en klaar was voor een verandering omdat ik er zelf niet gelukkiger van werd. Dit is de reden dat ik heb gekozen om na 5 maanden te stoppen met vwo.

Mijn ouders hebben mijn keuze altijd gesteund maar daar stond wel altijd tegenover dat ik daadwerkelijk iets ging doen tijdens dit halve tussenjaar. Ik heb er toen voor gekozen om te gaan werken en mijn studie te kiezen. Om met de eerste te beginnen moest ik werk vinden. Ik had eerst altijd als magazijnmedewerker gewerkt voor mijn vaders bedrijf maar dat was werk waar ik zelf weinig van leerde of iets waar ik veel tijd in zou willen werken. Zo ben ik erachter gekomen dat ik in horeca wilde gaan werken. Ik ben vervolgens gaan solliciteren bij circa 20 restaurants in Leiden, waarbij ik vervolgens was aangenomen bij Scarlatti. Ik kwam er al snel achter dat ik een van de jongste medewerkers was in de bediening wat ik helemaal niet erg vond. Alle collega's bleken bij dezelfde studentenvereniging te zitten en dat was iets waar ik nooit van had verwacht om in dezelfde kringen te komen. Mijn beeld van leden van studentenverenigingen waren in het begin nog redelijk hetzelfde als de stereotypes, namelijk kakkers met een gebrek aan respect voor medemensen, dit was een perspectief dat altijd was gevoed door mijn omgeving. Studentenverenigingen zijn dingen waar in mijn dorp nooit iemand bij zou gaan en ook de mening erover was dezelfde die ik eerst had. Maar nadat ik meerdere keren mee was geweest met collega's de afgelopen 2 jaar had ik door dat het heel anders was dan ik had verwacht.

Buiten mijn omgeving en ervaringen rondom het studentenleven had ik ook een eigen redenering. Ik had het gevoel dat mijn leven een constante sleur van hetzelfde was. Ik had al jaren dezelfde vrienden, hetzelfde schoolschema en werk was er natuurlijk ook constant in mijn leven. Ik had namelijk standaard altijd van maandag tot en met vrijdag studie met op SMM een dag in de week vrij en dan was het op vrijdag en zaterdag elke keer met dezelfde mensen borrelen en dan op zondag werk.

Ik had hierna de keuze gemaakt om zelf bij de studentenvereniging te gaan. Maar dan kom je eerst nog bij het probleem van welke je kiest. In Leiden zijn er meer dan 25 studentenverenigingen waar je uit kan kiezen. Je hebt het Minerva, het corps, wat natuurlijk bekend staat om verschillende schandalen over de jaren heen en dit was voor mij al snel uitgesloten omdat ik mij niet terugzie in de waarden en normen die zij hun leden opleggen. Om deze zelfde reden waren Quintus en Augustinus voor mij ook geen optie. Ik wist ook al snel dat niet bij een kleinere vereniging wilde omdat ik veel nieuwe mensen wilden leren kennen die echt een nieuwe groep mensen kunnen worden waarmee ik mij kan omringen. Dan bleven er eigenlijk nog maar twee over, SSR en Cathena. Cathena kwam ik ook al snel achter dat het niet precies mijn soort mensen is om veel tijd mee door te brengen. Ik heb mij vervolgens tijdens de El Cid aangemeld bij SSR-Leiden waar ook al mijn collega's bij zitten. Ik kon toen echter nog niet verwachten hoeveel ik zou leren in deze relatief korte tijd.

Mijn tijd tot nu toe

Toen ik terugkwam van mijn vakantie in Griekenland wist ik al dat ik de komende maanden op mijzelf kwam te wonen. Ik had via een vriend zijn kamer ondergehuurd omdat hij weg zou gaan maar anders de laatste maanden van zijn contract nog zou moeten betalen. Zo kwam ik dus spontaan op mezelf te wonen, en dat was me toch wel een realisatiemomentje. Ik ben niet iemand die veel nodig heeft om gelukkig te leven en met geluk was de kamer van te voren al voorzien van een kast, bureau en bedframe. En was ik die dinsdag om 10 uur opgestaan om naar de ikea te gaan en om half 12 stond ik met mijn matras en twee tassen met kleding in mijn kamer. En dat was het moment waar het toch even flink in begon te zinken, ik ga voor het eerst ooit de komende 3 maanden voor mezelf moeten zorgen. En hoewel dit misschien erg is om te zeggen kon ik echt niet koken. Ik heb thuis nooit hoeven koken en ik wist dan ook echt niet hoe het moest, maar ik kende mensen die dat wel wisten. Ik werkte toen nog bij een restaurant waar toevallig twee vrienden van mij die in de keuken werkten aan het naborrelen waren en ik vroeg aan hun wat hele makkelijke recepten zijn om te maken. Zo begon ik langzaam mijn eigen ritme te vinden in het leven van iemand die uit huis was gegaan. Ik ging op mezelf wonen met de gedachte dat ik bij een studentenvereniging zou gaan en dat was dus mijn plan voor die dag. Ik liep naar de vereniging toe waar ik direct collega's, oud collega's en vrienden tegenkwam die ik kende en die al bij de vereniging zaten. Dit zorgde er wel voor dat er wat zenuwen weggenomen werden.

Wanneer je je aanmeldt bij SSR heb je de rest van de El Cid om nog lekker te feesten zoals heel Leiden doet maar de week daarna ben je bij alle grote verenigingen verwacht om een week werkacties uit te voeren. Bij SSR wordt dit gezien als extra contributie die dus ook afbetaald kan worden. Ik heb ervoor gekozen om dit wel te doen omdat mij was verteld door vrienden dat het soms een beetje afzien is als het slecht weer is maar dat het een goede manier is om al snel nieuwe leden van je lichting (de jaargenoten waarmee je hetzelfde jaar bij de vereniging bent gegaan) kan leren kennen. Dit heeft voor mij zeker geholpen, ik was op de werkweek met iemand die ik al goed kenden en om samen om nieuwe mensen af te lopen is toch een stuk prettiger. Wij hebben samen deze week toch al een nieuwe groep mensen goed leren kennen en wij hadden direct afgesproken om na terugkomst in leiden direct samen gingen borrelen op terras.

Maar dit zou even moeten wachten want de volgende week ga je direct op kampweek. Dit is een week waarin de hele studentenvereniging met zijn alle naar een kampeerterrein gaan zodat de nieuwe leden kennis kunnen maken met de disputen en huidige leden en wederzijds hetzelfde. Ook hier heb ik veel vrienden gemaakt.

Daarna kwam ik terug in Leiden en was het tijd om een echt ritme te vinden. Het alleen wonen ging goed en dat pakte ik ook aardig makkelijk op en ook begon ik het goed te vinden met huisgenoten. En in die tijd was studie ook weer begonnen, dit betekende dat ik mijn aandacht weer moest gaan verdelen over vrienden en studie. Dit is ook de tijd dat de zogenaamde OA (open activiteiten) periode was begonnen bij de vereniging. Dit is een periode waarin iedereen activiteiten mee kan lopen bij disputen. Ik was in deze tijd gaan kijken bij drie disputen gaan kijken waarbij ik mijn uiteindelijk bij 9X7 heb aangemeld. Na je aan te melden bij 9X7 mag je niet meer meelopen bij andere disputen maar dat was ook niet meer nodig want ik meldde mij best laat aan. Na de OA's komen de GA's (gesloten activiteiten), dit zijn activiteiten die alleen bedoelt zijn voor mensen die zich hebben aangemeld tijden de OA periode. Dit is voor de aanmelders om echt de mensen van het dispuut te leren kennen, en natuurlijk ook een mogelijkheid voor de leden van het dispuut om de aanmelders te leren kennen. Een dispuut is namelijk eigenlijk een grote vriendengroep, maar omdat het een vriendengroep is wil je voorkomen dat er mensen bij komen die niet in de groep passen. Om deze reden wordt er een stemmingsavond gehouden. Bij deze avonden gaan leden van disputen die een groot aantal activiteiten heeft meegelopen stemmen over de aanmelders om te kiezen of die bij het dispuut passen. Normaal gesproken wordt de overgrote hoeveelheid ingestemd want meestal worden mensen die niet passen bij het dispuut van te voren al verteld dat ze misschien beter ergens anders kunnen gaan kijken om nog een dispuut te vinden. Bij mijn stemmingsavond werd ik rond een uur of 10 in de avond gebeld dat ik ingestemd was. En eenmaal aanwezig op SSR kwam ik erachter dat er van de 13 aanmelders er maar 1 niet was ingestemd.

Na de instemmingsavond begin je met de kennismakingstijd(KMT) van een dispuut. En daarna ben je eindelijk lid. Ik heb vervolgens ervoor gekozen om mee te doen aan de commissie genaamd de El Cid X. Wij verzorgen in principe alle marketing en sales voor de vereniging tijdens de El Cid. Dit houd in dat wij ons 8 maanden bezig houden met het maken van posters, zonnebrillen, tassen en nog veel meer, maar wat wij tijdens de El Cid doen is rondleidingen geven door de vereniging en op informatiemarkten staan. Om 8 maanden met mensen samen te werken moet je elkaar wel goed leren kennen maar ook goed samen leren werken. Aangezien deze commissie eigenlijk precies doet wat ik op mijn studie leer heb ik dat best veel kunnen toepassen, zo heb ik meegeholpen aan het ontwerp van het logo, social media en de posters en heb ik ook indirect contact gehad met sponsoren van de vereniging over de manier waarop zijn worden neergezet op promotiemateriaal.

Samenvattend

Het studentenleven instappen heeft mij veel geleerd. Ik denk dat het op mezelf wonen mij een soort rust heeft gegeven. Mijn eigen tempo en ritme vinden in voor mezelf zorgen heeft mijn veranderd op een manier die zelfs mijn ouders erg opviel. Verder heeft de vereniging mij natuurlijk ook veel geleerd. En vereniging is een plek met honderden erg actieve leden en nog honderden minder actieve. Dit houdt in dat je met veel mensen omgaat en ook kent, zo heb ik geleerd om nog makkelijker om te gaan met nieuwe mensen leren kennen ook andere hun mening eerder te accepteren en in hun waarde te laten omdat er zoveel verschillenden mensen rondlopen.

Call to action

Ik zou graag een call to action doen om allemaal bij een studentenvereniging in te gaan en op jezelf te komen wonen maar werkt simpelweg niet voor iedereen. Studentenverenigingen zijn nu eenmaal niet voor iedereen, en dat terwijl er zoveel zijn. Ik wil graag eerder een call to action doen om jezelf te ontwikkelen. Volwassen worden betekent dat je je eigen keuzes moet maken waarmee jij denkt de beste versie van je zelf te kunnen worden. Voor sommige is dat een wereldreis, voor sommige is dat een studie afronden en voor mij was het bij een studentenvereniging gaan die mij nog jaren zal voorzien van vrienden en connecties ik voor altijd zal houden.